Prajñaparamita Hridaya

“There is no knowledge. There is nothing to reach. And there is nothing not to reach.”

H Prajñaparamita Hridaya  Sutra είναι ένα από το ομορφότερα δείγματα της βουδδιστικής λογοτεχνίας του Βόρειου Βουδδισμού της Mahayana. Σε αντίθεση με το Νότιο Βουδδισμό της Hinayana του οποίου τα σημαντικότερα έργα εγράφησαν στην ινδική δημοτική γλώσσα Pali, τα έργα της Mahayana εγράφησαν στην σανσκριτική κατά τους ύστερους μεσαιωνικούς χρόνους.

Η Prajñaparamita Hridaya  Sutra (“Η σούτρα της καρδιάς της τελειότητας της σοφίας”)  μεταφράστηκε από τα σανσκριτικά στα θιβετανικά από τον Ινδό λόγιο Vimala Mitra και τον θιβετιανό μεταφραστή Rinchen De. Στα αγγλικά μεταφράστηκε εκ του σανσκριτικού κειμένου από τον Michael Roach.

Μπορείτε να την κατεβάσετε σε αρχείο .pdf (αγγλικό συν θιβετανικό κείμενο) και να την διαβάσετε από το παρακάτω λινκ:

heartsutra

Προτάσεις για ανάγνωση 8

“Readymade” & “Rrose Selavy, Οπτικός ακριβείας”

Blog:  Άσπρη Αγάπη

από Ερμία

JOHN DONNE (1572 – 1631): Death Be Not Proud

DEATH be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadfull, for, thou art not so,
For, those, whom thou think’st, thou dost overthrow,
Die not, poore death, nor yet canst thou kill me.
From rest and sleepe, which but thy pictures bee,
Much pleasure, then from thee, much more must flow,
And soonest our best men with thee doe goe,
Rest of their bones, and soules deliverie.
Thou art slave to Fate, Chance, kings, and desperate men,
And dost with poyson, warre, and sicknesse dwell,
And poppie, or charmes can make us sleepe as well,
And better then thy stroake; why swell’st thou then;
One short sleepe past, wee wake eternally,
And death shall be no more; death, thou shalt die.

Ο John Donne (1572 – 1631) ποιητής της ελισαβετιανής εποχής είναι από τους κορυφαίους της αγγλικής γλώσσας και ένας από τους πλέον εξέχοντες στη χρήση της μεταφοράς.

Με το έργo του ασχολήθηκαν εκτός των άλλων και ποιητές όπως οι Richard Browning, Samuel Taylor Coleridge και T.S.Eliot οι οποίοι και ανέδειξαν την δύναμη της τέχνης του.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε αρκετά έργα του John Donne.

Sir Georg Solti: Brahms, Symphony No.3

Ο Sir Georg Solti συγκαταλέγεται σίγουρα ανάμεσα στους πλέον αγαπητούς μου  μαέστρους και η εκτέλεσή του επί της 3ης Συμφωνίας του Brahms (και ασφαλώς όχι μόνον) θα έλεγα πως είναι μοναδική από πολλές απόψεις.

Είναι ο μεγαλειώδης ρομαντισμός και η κλασσικότροπη (ακόμα) ισχύς του έργου που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για επανάπαυση. Όταν μιλάμε για αριστούργηματα του Μπραμς της τάξεως της 3ης συμφωνίας του, (ή του δευτέρου κονσέρτου του για πιάνο και ορχήστρα, του “διπλού” κονσέρτου του, των έργων του για έγχορδα και πιάνο κ.λπ. κ.λπ. για να θυμηθούμε μερικά από τον συνθέτη), τότε ένας μαέστρος και η έμπνευσή του μόνον δεν κάνουν πολλά πράγματα…

Πρέπει να ταυτιστεί κανείς με τον αδηφάγο οραματισμό της 3ης, αυτή την διαρκή “βαλς” ατμόσφαιρά της που υπενθυμίζει ότι κάποτε τα όνειρα των ανθρώπων ήταν πιο ουσιαστικά και σαφώς πιο γενναία, για να το πούμε και έτσι.

Η 3η πάνω απ’ όλα στέκεται εκεί ως δείγμα τόσο της “ακρίβειας” αλλοτινών περιόδων όσο και της “φτήνειας” μιας σημερινής εποχής του σκυλοπόπ και του “ρηάλιτυ”.

Οι άνθρωποι σήμερα έχουν καταλήξει μάλλον πολύ “προβλέψιμοι” και “μετρημένοι” στα όνειρά τους, έχοντας μια άθυμη και νερόβραστη “πελατειακή” σχέση με αυτά.

Ίσως γι αυτό παρουσιάζουν την ακατάσχετη τάση να ονειροπολούν συνεχώς κάνοντας διάλλειμμα μόνο για να κοιμηθούν.

Στον Brahms όμως το όνειρο (ή ακόμα και η χίμαιρα) αποκτά άλλη βαρύτητα… Συνιστά, θα έλεγε κανείς, την ουσιαστική δύναμη της ζωής, που ανακαθορίζει τα πράγματα με μια σχεδόν τιτανική εννοιολογική ισχύ και πειθώ.

Πειθώ τέτοια που ασφαλώς ο Βελλεροφόντης της εποχής θα δίσταζε να υψώσει το ξίφος του κατ ‘αυτής, από φόβο  μην σκοτώσει την ίδια την ενεργό πραγματικότητα.

Προτάσεις για ανάγνωση 7

“Ώθηση αιωνιότητας”

Blog:  Γιάννης Τόλιας

από Γιάννη Τόλια

Ludwig van Beethoven: The Piano Concertos

Οι εκτελέσεις του Alfred Brendel πάνω στα πιανιστικά έργα του Beethoven (και εδώ αναφέρομαι κυρίως στα πέντε κονσέρτα του για πιάνο και ορχήστρα και όχι στις σονάτες του) είναι απαράμιλλες και για έναν ακόμη λόγο πέραν αυτών που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς. Χρειάζεται ένας πιανίστας με διανοητικούς ορίζοντες ευρύτατους πέραν της μουσικής, σαν αυτούς του Brendel για να αναπαράγει δημιουργικά το πνεύμα του Beethoven σε απόηχους που πηγάζουν μεν από τις νότες αλλά αιωρούνται πολύ πιο πέρα από αυτές. Ο επαναστατικός ανθρωπισμός και το “εγωτικό” -μα ταυτόχρονα οικουμενικό- καλλιτεχνικό όραμα του Beethoven,και  έτσι ειδικά όπως εκφαίνονται  στα πέντε κονσέρτα του για πιάνο, “απαιτούν” όχι τόσο στη μουσική όσο στο πνεύμα. Αναζητούν  δηλαδή στην εκτέλεση όχι απλά έναν υπερταλαντούχο πιανίστα αλλά έναν σύνολο “διανοούμενο” καλλιτέχνη που θα βρίσκεται σε μια “εσώτερη” επικοινωνία με τις πνευματικές συνιστώσες των συγκεκριμένων έργων. Γιατί στον Beethoven, πολλές φορές δεν αρκεί να “πιάσεις” μόνο τη ψυχή του, αλλά -και ίσως πάνω απ’όλα- το νου, την ιδέα (με την έννοια της γερμανικής φιλοσοφίας, από τον Fichte  μέχρι τον  Hegel).

Πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος εφάμιλλος με τον Brendel σε αυτό τον ρόλο.

Εδώ το επίσημο site του Afred Brendel.

Προτάσεις για ανάγνωση 6

“Η Ώρα”

Blog:  Ερωδιός

από meril

Προτάσεις για ανάγνωση 5

“Έγγραφο αρχείου”

Blog: Λορελάη

από Λορελάη

EYELESS IN GAZA

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ !